We wszystkich dyskach SSD firmy Kingston wykorzystywana jest kompleksowa ochrona danych, która chroni dane użytkownika dysku SSD natychmiast po przesłaniu ich z systemu hosta na dysk SSD, a następnie z dysku SSD do komputera hosta.
Wszystkie dyski SSD są wyposażone w kontrolery umożliwiające komunikację z systemem hosta, do którego podłączono dysk. Dane zapisywane na dysku SSD lub z niego odczytywane są przesyłane za pośrednictwem takiego kontrolera, niezależnie od formatu dysku SSD (2,5 cala, AIC, M.2 itp.) i stosowanego protokołu (np. SATA lub NVMe).
Na rynku są obecnie dostępne kontrolery SSD o różnych konstrukcjach. Niektóre z nich mają wbudowaną pamięć podręczną (zazwyczaj typu SRAM), inne mogą wymagać odrębnego układu (lub układów) pamięci DRAM, który służy do tymczasowego przechowywania wewnętrznych tablic mapowania pamięci Flash i przetwarzanych danych użytkownika. Jeszcze inne kontrolery nie przechowują tabeli mapowania w odrębnej pamięci DRAM – zamiast tego na ten cel przeznaczana jest część pamięci NAND Flash.
Dane zapisywane na dyskach SSD są przechowywane w układach pamięci NAND Flash. Układy NAND są urządzeniami pamięci trwałej, co oznacza, że zapisane w nich dane nie zostają utracone w chwili odłączenia zasilania. Gdy kontroler SSD otrzymuje polecenie zapisania lub pobrania danych, zapisuje je w układach pamięci NAND Flash lub je z nich odczytuje.
Dyski SSD muszą zapewniać integralność danych przekazywanych z komputera hosta do pamięci NAND poprzez kontroler dysku SSD. Dane transferowane z hosta na dysk SSD określa się niekiedy danymi w ruchu, ponieważ zostaną one dopiero zapisane w pamięci NAND Flash. W kontrolerach dysków SSD stosuje się technologię korekcji błędów często zwaną ECC od Error Correction Code (kod korekcji błędów). Jej zadaniem jest wykrywanie i korygowanie przeważającej większości błędów występujących na ścieżce przesyłania danych. Wraz z każdym zapisanym blokiem danych układy pamięci Flash przechowują dodatkowe informacje służące do korekcji błędów. Informacje takie pozwalają kontrolerowi SSD korygować wiele błędów podczas odczytywania bloków danych. Podobnie jak w przypadku nośników w talerzowych dyskach twardych, podczas normalnej pracy pamięci NAND Flash występują błędy bitów, które zostają od razu naprawione dzięki danym ECC.
W rzadkich przypadkach błędy danych w odczytywanym bloku są niemożliwe do naprawienia. Takie sytuacje są rozpoznawane przez kontroler dysku SSD i zgłaszane hostowi jako błędy ECC niemożliwe do skorygowania (ang. Uncorrectable ECC Error, UECC). Dyski SSD mają zapewniać najwyższą niezawodność. W przypadku dysków SSD klasy klienckiej błędy UECC występują zazwyczaj nie częściej niż w 1 na 10
-15 odczytanych bitów, w przypadku urządzeń klasy korporacyjnej wskaźnik ten wynosi 1 na 10-16 odczytanych bitów. Zgodnie z opracowanymi przez organizację JEDEC wymaganiami JEDS218A i JESD219 dotyczącymi współczynnika UBER dla korporacyjnych i klienckich dysków SSD, na dysku SSD klasy korporacyjnej może wystąpić tylko 1 nieodzyskiwalny błąd bitu przy 1 błędzie bitu na każde 10 kwadrylionów przetworzonych bitów (~1,11 petabajtów), a na klienckim dysku SSD przy 1 błędzie bitu na każdy 1 kwadrylion przetworzonych bitów (~0,11 petabajtów).
Ponadto firma Kinsgston stosuje w swoich dyskach SSD zapasowe bloki pamięci NAND Flash. Takie obszary pamięci są zazwyczaj wykorzystywane jako nadmiarowe bloki pamięci, do których nie ma dostępu użytkownik dysku SSD. Jeśli w bloku danych pamięci NAND występują poważne błędy, zostaje on oznaczony jako uszkodzony i wyłączony z użycia. W jego miejsce do puli używanych bloków trafia jeden z bloków nadmiarowych. W razie konieczności podczas tego procesu dane są korygowane z wykorzystaniem danych ECC. Zastosowanie zapasowych bloków wydłuża okres przydatności eksploatacyjnej dysków SSD i podnosi ich trwałość.
