Czy kiedykolwiek w opisie produktu elektronicznego, takiego jak smartfon, głośnik czy nośnik pamięci, zwróciło Twoją uwagę oznaczenie typu „IP55” lub „IPX8”? Może ono nieco przypominać fragment równania algebraicznego. Ma jednak praktyczne znaczenie i zawiera cenne informacje o urządzeniu.
Oznaczenia tego typu określają stopień ochrony IP (ang. Ingress Protection), tj. odporność produktu na wnikanie pyłu i cieczy. Klasyfikacja IP pojawiła się w 1976 r. w odpowiedzi na irytującą tendencję urządzeń elektrycznych i elektronicznych do psucia się lub nieprawidłowego działania po dostaniu się do ich wnętrza wody lub pyłu. Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna (IEC) – globalna organizacja typu non-profit zrzeszająca 170 krajów – opracowała system ocen, które nadal są powszechnie stosowane w całej branży.
Norma IEC 60529 nie tylko określa możliwość wnikania pyłu i cieczy, ale także łatwość dostępu użytkowników do potencjalnie niebezpiecznych elementów w obudowie urządzenia. Klasyfikacji podlegają urządzenia elektryczne działające pod napięciem do 72,5 kV. Komisja IEC określiła testy, które powinni przeprowadzać producenci w celu sprawdzenia, czy obudowa urządzenia spełnia wymogi IP.
Celem IEC było stworzenie jednego dokumentu obejmującego wszystkie wymagania dotyczące ochrony zapewnianej przez obudowy urządzeń. Przed opracowaniem normy IEC stosowano odrębne normy dla silników elektrycznych i aparatury rozdzielczej niskiego napięcia oraz dla aparatury sterowniczej.
